Η Ιστορία μας

Το «Ελληνικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης»

κληροδότημα των αείμνηστων Κωνσταντίνου και της Αιμιλίας Ρέτσου θεμελιώθηκε το 1957 από τους ιδρυτές του κ. Πέτρου και Ιωάννα Φουντά στην περιοχή της Καλαμαριάς της Θεσσαλονίκης, που σήμερα φέρει το όνομα του σχολείου.

Η ίδρυσή του αποτέλεσε επανάσταση στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης εκείνης της εποχής, καθώς το Ελληνικό Κολλέγιο ήταν το πρώτο ελληνικό σχολείο, που διέθετε ιδιόκτητες σχολικές εγκαταστάσεις και σχολικά λεωφορεία.

Οι Διευθυντές του σχολείου κ. Πέτρος και Ιωάννα Φουντά με την πολύχρονη εμπειρία τους σε θέματα παιδείας, δημιούργησαν μια πρωτότυπη παιδαγωγική μέθοδο, βασισμένη στα προγράμματα « Μοντεσσόρι » και «Ντεκρολί» που εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία και προσαρμοσμένη στις σύγχρονες παιδαγωγικές απαιτήσεις, εφαρμόζεται σήμερα στο Ελληνικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης. Έτσι ξεκίνησε η πετυχημένη πορεία του σχολείου στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που σηματοδότησε την πορεία της παιδείας, ώστε σήμερα το Ελληνικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης να αποτελεί το μεγαλύτερο Εκπαιδευτικό Οργανισμό της Βόρειας Ελλάδας και έναν από τους μεγαλύτερους της Ελλάδας.

14 Δεκεμβρίου 1957. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Ρέτσος πατέρας της κας Ιωάννας Φουντά, θέτει τον θεμέλιο λίθο του Ελληνικού Κολλεγίου μαζί με τον κ. Πέτρο Φουντά, ιδρυτή και διευθυντή του Σχολείου.

Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού Κολλεγίου διέθεταν αίθουσες διδασκαλίας για Νηπιαγωγείο, εξατάξιο Δημοτικό και εξατάξιο μικτό Γυμνάσιο. Σε παρακείμενη βίλα στεγάστηκε το οικοτροφείο για τους μαθητές που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού. Σε ξεχωριστή πτέρυγα των εκπαιδευτηρίων υπήρχε το γυμναστήριο ενόργανης γυμναστικής, αίθουσα μπαλέτου, θέατρο, χημεία, αίθουσα μουσικής και τραπεζαρία. Στο ειδικά διαμορφωμένο προαύλιο υπήρχε παιδική χαρά, γήπεδα μπάσκετ και βόλεϊ, αμμότοπος με όργανα ενόργανης γυμναστικής και κήπος.

Το ζεύγος Ιωάννας και Πέτρου Φουντά, επέλεξε με πολύ μεγάλη προσοχή το διδακτικό προσωπικό, το οποίο κατάρτισε και σε πολλές περιπτώσεις μετεκπαίδευσε ακόμη και στο εξωτερικό σε μεθόδους σύγχρονης παιδαγωγικής και διδασκαλίας. Οι ιδρυτές του σχολείου γνώριζαν πολύ καλά από τη δική τους εμπειρία σε θέματα παιδείας, ότι ένα καλά καταρτισμένο προσωπικό μέσα σε ένα άρτια οργανωμένο εκπαιδευτήριο θα αποτελούσε την απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή πορεία του νεοσύστατου σχολείου τους.

Μέσα από αυτήν την παιδαγωγική φιλοσοφία του, το Ελληνικό Κολλέγιο άνοιξε τις πύλες του τη σχολική χρονιά 1958-59, και οι αίθουσές του γέμισαν από μαθητές που οι γονείς τους εμπιστεύτηκαν τη μόρφωσή τους σε αυτό. Έτσι ξεκίνησε η επιτυχής πορεία του στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, η οποία σηματοδότησε την πορεία της παιδείας και σήμερα το Ελληνικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης αποτελεί τον μεγαλύτερο εκπαιδευτικό οργανισμό της Βόρειας Ελλάδας και έναν από τους μεγαλύτερους της Ελλάδας.

Στο Νηπιαγωγείο του Ελληνικού Κολλεγίου δίδαξαν νηπιαγωγοί, οι οποίοι με την αγάπη τους για τα μικρά παιδιά, την πολύτιμη πείρα τους και μεθόδους διδασκαλίας που εφάρμοσαν με την καθοδήγηση των διευθυντών του σχολείου, έδωσαν στο Νηπιαγωγείο ένα παιδαγωγικό προφίλ σύγχρονο και πρωτοποριακό. Μέσα σε λίγα χρόνια το Νηπιαγωγείο του Ελληνικού Κολλεγίου καθιερώθηκε ως ένα από τα κορυφαία Νηπιαγωγεία της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης. Οι μέθοδοι με τις οποίες διδασκόταν το παιδαγωγικό παιχνίδι, η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, οι λεκτικές ασκήσεις, η μαθηματική προπαίδεια και η μουσικοκινητική αγωγή, αποτέλεσαν παιδαγωγικό πρόγραμμα το οποίο εφαρμοζόταν πρωτοποριακά στο Ελληνικό Κολλέγιο.

Το Ελληνικό Κολλέγιο ήταν το πρώτο ιδιωτικό σχολείο το οποίο διέθετε ιδιόκτητα σχολικά λεωφορεία. Έτσι είχε τη δυνατότητα να προσφέρει στους λιλιπούτειους μαθητές του την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά την πόλη μέσα από εκπαιδευτικούς περιπάτους στα μνημεία της, επισκέψεις στους βυζαντινούς Ναούς αλλά και σε κάθε όμορφη γωνιά της Θεσσαλονίκης, ώστε οι γνώσεις τους, που σε αυτής την τρυφερή ηλικία μένουν ανεξίτηλες, να συνοδεύονται από την πολύτιμη προσωπική εμπειρία.

Οι ηλιόλουστες αίθουσες του Νηπιαγωγείου βρίσκονταν στον ισόγειο χώρο του Ελληνικού Κολλεγίου, δίπλα ακριβώς από την παιδική χαρά και τον κήπο. Το συγκρότημα του Νηπιαγωγείου αποτέλεσε έναν πρότυπο παιδότοπο εκείνης της εποχής.

Τα συνθετικά επιτραπέζια παιχνίδια που είχαν φέρει από το εξωτερικό οι ιδρυτές του σχολείου, η πρότυπη μέθοδος διδασκαλίας των βασικών εννοιών των μαθηματικών με τα χρωματιστά «ξυλάκια», η προσέγγιση της γραφής της γλώσσας με τη μέθοδο των καρτελών συμπλήρωναν το μωσαΙκό της βασική εκπαίδευσης που έπαιρναν τα νήπια ώστε να φοιτήσουν στην Α’ Δημοτικού με τις καλύτερες βάσεις. Άλλωστε, η φιλοσοφία του σχολείου ήταν ότι από το Νηπιαγωγείο μπαίνουν τα θεμέλια της παιδείας του ανθρώπου.

Ο κ. Πέτρος και Ιωάννα Φουντά έχοντας ταξιδέψει στο εξωτερικό, μελέτησαν πολλές παιδαγωγικές μεθόδους και μέσα από τα παιδαγωγικά προγράμματα «μοντεσσόρι» και «ντεκρολί» δημιούργησαν την πρότυπη αυτή παιδαγωγική μέθοδο, η οποία εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Ελληνικό Κολλέγιο και προσαρμοσμένη στις σύγχρονες παιδαγωγικές απαιτήσεις εφαρμόζεται μέχρι σήμερα.

Στο Δημοτικό δίνονταν ιδιαίτερη προσοχή στην υποδοχή των μαθητών της Α’ τάξης, καθώς η τάξη αυτή είναι πολύ σημαντική, αφού το παιδί εισάγεται συστηματικά στο χώρο της μάθησης. Το πρότυπο παιδαγωγικό πρόγραμμα συνεχιζόταν στις τάξεις του Δημοτικού. Ο κάθε μαθητής είχε το δικό του ατομικό αριθμητήριο που απαρτιζόταν από τα χρωματιστά «ξυλάκια». Κάθε νέα λέξη γραφόταν και σε έντυπη καρτέλα, την οποία κατόπιν ο μαθητής τεμάχιζε με βάση της συλλαβές της. Η Ελληνική Γλώσσα και τα Μαθηματικά διδάσκονταν με μεθοδικότητα και σύστημα από καταρτισμένους δασκάλους της Α’ Δημοτικού και έτσι δημιουργήθηκε ένα υψηλό επίπεδο αριστούχων μαθητών.

Στο τέλος της χρονιά τόσο οι μαθητές του Νηπιαγωγείου όσο και των πρώτων τάξεων του Δημοτικού έπαιρναν ως ενθύμιο ένα δεμένο βιβλίο με τις ζωγραφιές και τις γραπτές εργασίες τους, ανθολόγιο με τις πρώτες τους εκθέσεις και φωτογραφίες από τις πιο σημαντικές εκδηλώσεις της χρονιάς.

Στις επόμενες τάξεις του Δημοτικού οι μαθητές διδάσκονταν το συντακτικό και τη γραμματική της Ελληνικής γλώσσας, η οποία ήταν καθαρεύουσα, προσέγγιζαν κείμενα Ελλήνων λογοτεχνών που απευθύνονταν στην ηλικία τους, γνώριζαν την ελληνική μυθολογία και την ιστορία μέσα από δοκίμια και αναλύσεις λογοτεχνικών κειμένων εμβάθυναν στο γραπτό λόγο.

Στις θετικές επιστήμες, η διδασκαλία αποτελούσε μια ενδιαφέρουσα διαδικασία γεμάτη πρόκληση και εμπειρία, καθώς το μάθημα γινόταν στα εργαστήρια της φυσικής, της χημείας και της βιολογίας και συνοδεύονταν από παρατήρηση, πειράματα, χάρτες, εικόνες και προβολές.

Για την καλύτερη ενημέρωση των γονέων σχετικά με την καθημερινή επίδοση των μαθητών στο σχολείο υπήρχε το «Βιβλιάριο Προόδου» στο οποίο ο δάσκαλος έγραφε καθημερινά σε πιο μάθημα εξετάστηκε ο μαθητής και τι βαθμό πήρε. Σε μηνιαία βάση πραγματοποιούνταν συγκεντρώσεις γονέων και κηδεμόνων για την προσωπική τους ενημέρωση σχετικά με τις επιδόσεις των παιδιών τους.

Η διδασκαλία της ξένης γλώσσας στο Δημοτικό ήταν άλλη μια πρωτοπορία του Ελληνικού Κολλεγίου. Από το Δημοτικό ξεκινούσε η διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας σε φροντιστηριακή βάση, σε μια εποχή που ο θεσμός του φροντιστηρίου ήταν ακόμα στα σπάργανα. Οι μαθητές διδάσκονταν την ξένη γλώσσα μέσα στα πλαίσια του σχολικού προγράμματος από διπλωματούχους καθηγητές της αγγλικής με βιβλία αγγλικών εκδοτικών οίκων. Οι μαθητές είχαν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν ως μάθημα επιλογής και δεύτερη γλώσσα – γερμανική ή γαλλική – από την Γ’ Δημοτικού.

Το μάθημα της γυμναστικής εντασσόταν στη φιλοσοφία του αρχαίου ρητού «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και αποτελούσε και φιλοσοφία των ιδρυτών του Ελληνικού Κολλεγίου. Οι μαθητές του Δημοτικού γυμνάζονταν στις αίθουσες του γυμναστηρίου και στα γήπεδα του σχολείου και αποτελούσαν το φυτώριο των νεαρών αθλητών που θα εντάσσονταν αργότερα στις πιο εξειδικευμένες τάξεις του Γυμνασίου.

Το πρόγραμμα των μαθημάτων του Δημοτικού συμπληρωνόταν από το μάθημα της μουσικής, το οποίο δεν περιοριζόταν στην εκμάθηση σχολικών τραγουδιών από τη δασκάλα, όπως συνέβαινε στα υπόλοιπα σχολεία, αλλά προχωρούσε στη συστηματική διδασκαλία των μουσικών εννοιών από πτυχιούχο καθηγητή Μουσικής και στην εκμάθηση της μελώδικας, η οποία ήταν ανάλογη με το αρμόνιο της σημερινής εποχής.

Οι μαθητές διδάσκονταν επιπλέον το μάθημα των καλλιτεχνικών από καθηγητή αυτής της ειδικότητας, Το μάθημα αυτό περιλάμβανε κατασκευές από χαρτί, ξύλο, ή σπίρτα, κεντήματα και πλέξιμο για τα κορίτσια, δημιουργία καλλιτεχνημά-των από πηλό, χαλκό και βιτρό καθώς και ελεύ7θερο σχέδιο. Η δουλειά των μαθητών του Δημοτικού είχε πολύ καλά αποτελέσματα και κάθε χρόνο το Ελληνικό Κολλέγιο πραγματοποιούσε εκθέσεις με τα έργα τους σε εκθεσιακούς χώρους της Θεσσαλονίκης, οι οποίες σημείωναν μεγάλο αριθμό επισκεπτών.

Με τα σχολικά λεωφορεία γίνονταν εκπαιδευτικές επισκέψεις στα μνημεία, τους Ναούς και τα Μουσεία της πόλης, οι οποίες συνοδεύονταν από εργασίες μαθητών που εμβάθυναν στην ιστορία του επισκεπτόμενου χώρου. Οι επισκέψεις στη Γεωργική Σχολή όπου οι μαθητές προσέγγιζαν τη διαδικασία παραγωγής των γεωκτηνοτροφικών προϊόντων καθώς και οι επισκέψεις σε τεχνολογικούς χώρους και εργοστάσια ολοκλήρωναν την πολύπλευρη και ουσιαστική παιδεία που αποκτούσαν κατά την εξαετή φοίτησή τους στο Δημοτικό.

Μια άλλη ρηξικέλευθη μέθοδος του Ελληνικού Κολλεγίου η οποία έδινε την ευκαιρία να αξιοποιούν οι μαθητές των εξωσχολικό τους χρόνο πιο ανέμελα τα Σαββατοκύριακα, ήταν η τακτική της μελέτης των μαθημάτων της Δευτέρας στο σχολείο από το Σάββατο. Έτσι κάθε Σάββατο μεσημέρι οι σχολικές σάκες έμεναν στο σχολείο και οι μαθητές επιδίδονταν σε εξωσχολικές δραστηριότητες χωρίς το άγχος της μελέτης το Σαββατοκύριακο. Εδώ αποδείχθηκε προφητικό το πνεύμα των ιδρυτών του, αφού από το 1981 ισχύει το πενθήμερο σχολείο.

Το μικτό εξατάξιο Γυμνάσιο ήταν μοναδική καινοτομία για την εποχή του. Οι κ. Πέτρος και Ιωάννα Φουντά, με το διορατικό πνεύμα τους θεώρησαν πολύ εύστοχα ότι ένα μικτό Γυμνάσιο θα ήταν πιο υγιές για την ομαλή ανάπτυξη των εφήβων μαθητών, αφού φιλοσοφία τους ήταν ότι το σχολείο είναι μικρογραφία της κοινωνίας στην οποία συνυπάρχουν άνδρες και γυναίκες. Έτσι το Γυμνάσιο από την ίδρυσή του λειτούργησε ως μικτό κάτι που εφαρμόστηκε στα υπόλοιπα Γυμνάσια το 1980.Το Γυμνάσιο στεγάζονταν σε ξεχωριστή πτέρυγα του σχολείου στον τελευταίο όροφο. Ανάλογα με την κατεύθυνση – θεωρητική ή πρακτική – που ακολουθούσαν οι μαθητές διδάσκονταν από εξειδικευμένους καθηγητές, ενώ το πρόγραμμα διδασκαλίας συμπληρωνόταν από τα δευτερεύοντα μαθήματα τα οποία διδάσκονταν σε ειδικές αίθουσες και εργαστήρια. Οι ξένες γλώσσες Η αγγλική γλώσσα στο γυμνάσιο διδάσκονταν σε φροντιστηριακή βάση και οι μαθητές αποκτούσαν τα αντίστοιχα πτυχία κατά την εξαετή φοίτησή τους στο Γυμνάσιο.Η διδασκαλία της γαλλικής και της γερμανικής ως δεύτερης γλώσσας, βρήκε μεγάλη ανταπόκριση από τους μαθητές, καθώς, αν και αποτελούσε μάθημα επιλογής, οι μαθητές την παρακολουθούσαν στο σύνολό τους.

Η διδασκαλία της ρυθμικής και της ενόργανης γυμναστικής γινόταν σε ειδικές αίθουσες από γυμναστές, όπως και η διδασκαλία των παραδοσιακών ελληνικών χορών και της γενικής γυμναστικής με στεφάνια και κορδέλες.

Οι ομάδες μπάσκετ, βόλεϊ και ποδοσφαίρου άφησαν εποχή με τις εξαιρετικές επιδόσεις τους και τις διακρίσεις σε όλη την πόλη και δημιούργησαν μια παράδοση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην εκγύμναση και τη διατήρηση της άριστης φυσικής των μαθητών μέσα από τα ολυμπιακά αθλήματα, όπως το άλμα απλούν και τριπλούν, πολύζυγα, αγώνες ταχύτητας και αντοχής.

Το τέλος κάθε σχολικής χρονιάς επισφραγιζόταν με τις «Γυμναστικές Επιδείξεις», οι οποίες γινόταν είτε στον προαύλιο χώρο του σχολείου είτε στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο είτε στο γήπεδο της ΧΑΝΘ και αποτελούσαν πολιτιστικό γεγονός για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Εκεί οι μαθητές έδειχναν με τον καλύτερο τρόπο μέσα από τη μουσική, το χορό και το άθλημα ότι ξέρουν πολύ καλά τι θα πει ήθος, πειθαρχία, ομαδικότητα και σεβασμός.

Η μουσική ήταν ένα μάθημα που οι ιδρυτές του Ελληνικού Κολλεγίου κ. Πέτρος και Ιωάννα Φουντά είχαν πάντα στην πρώτη γραμμή. Και αυτό διότι ήξεραν πολύ καλά ότι η μουσική καλλιεργεί την ψυχή και το πνεύμα και δίνει στον άνθρωπο ευγένεια και πολιτισμό, ενώ τον ωθεί στην αναζήτηση του ωραίου και του ποιοτικού. Στο μάθημα της μουσικής οι μαθητές εμβάθυναν στη θεωρία και την ιστορία της μουσικής, ενώ με ακουστικά παραδείγματα μουσικών έργων όλων των εποχών διεύρυναν τις μουσικές τους εμπειρίες.

Η χορωδία του Γυμνασίου, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της λειτουργίας του σχολείου, έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα με συμμετοχές σε χορωδιακά φεστιβάλ που οργάνωνε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, με συναυλίες στο θέατρο του σχολείου αλλά και με επισκέψεις σε πόλεις της Ελλάδας, όπου έδινε συναυλίες και έψαλλε την τρίφωνη Θεία Λειτουργία του Ι. Σακελλερίδη.

Οι εκπαιδευτικές επισκέψεις αποτελούσαν μέρος της ουσιαστικής εκπαίδευσης, καθώς περιλάμβαναν επισκέψεις στο Χημείο του Πανεπιστημίου, στο Αστεροσκοπείο, σε πτέρυγες εργοστασίων, όπου οι μαθητές παρακολουθούσαν τη διαδικασία παραγωγής των προϊόντων και σε χώρους ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού, τους οποίους προσέγγιζαν με πιο εξειδικευμένα κριτήρια.

Σημαντική ήταν η κοινωνική δράση των μαθητών του Ελληνικού Κολλεγίου. Κάθε χρόνο γινόταν συλλογή χρημάτων και ιματισμού. Οι μαθητές με την καθοδήγηση των καθηγητών τους επισκέπτονταν τα ορφανοτροφεία και ιδρύματα της Θεσσαλονίκης και μοίραζαν τρόφιμα, ρούχα και παιχνίδια ενώ παρέδιδαν στη Δ/νση των ιδρυμάτων τα χρηματικά ποσά που είχαν συλλέξει. Σε πολλές περιπτώσεις οι μαθητές βοήθησαν φτωχές οικογένειες που είχαν ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης.

Ο γραπτός λόγος αποτελούσε σημαντικό κεφάλαιο στην παιδεία των μαθητών του Ελληνικού Κολλεγίου. Από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του άρχισε να εκδίδει περιοδικά έντυπα με τη μορφή μαθητικής εφημερίδας ή έντυπου εγχειριδίου μέσα από τα οποία οι μαθητές αρθρογραφούσαν με θέματα από τη ζωή του σχολείου, επιστημονικά, λογοτεχνικά, χρονογραφήματα και δελτία τύπου από δραστηριότητες δικές τους και του σχολείου.

Ένα από τα βιβλία που εξέδιδαν οι μαθητές του Ελληνικού Κολλεγίου είχε τίτλο «Οι μικροί Λογοτέχνες ίσως … μέλλοντες μεγάλοι Συγγραφείς». Στο βιβλίο αυτό οι μαθητές συμμετείχαν με εκθέσεις, ποιήματα και χρονογραφήματα δείχνοντας έτσι το μικρό ή μεγαλύτερο ταλέντο τους στο γραπτό λόγο.

Ένα άλλο βιβλίο που εκδιδόταν κάθε χρόνο ήταν η «Ετήσια Έκδοση των Μαθητών του Ελληνικού Κολλεγίου». Το βιβλίο αυτό αποτελούσε ένα χρονογράφημα που περιλάμβανε τη ζωή του σχολείου και τις δραστηριότητες των μαθητών κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους. Η ύλη του βιβλίου εμπλουτιζόταν με ποιήματα, διηγήματα, παιδαγωγικά θέματα, πνευματικά παιχνίδια και σελίδες ψυχαγωγίας.

Από τις εκδόσεις του Ελληνικού Κολλεγίου δεν μπορούσε να απουσιάζει η μαθητική εφημερίδα «Ελληνικό Κολλέγιον Θεσσαλονίκης» η οποία εκδίδεται ως σήμερα με τον τίτλο «Η Μαθητική του Κολλεγίου». Η εφημερίδα περιλάμβανε τα τρέχοντα νέα της ζωής του σχολείου, τις εκδηλώσεις των μαθητών και νέα από την κοινωνική δράση του Ελληνικού Κολλεγίου.

Η παρουσία των μαθητών του Ελληνικού Κολλεγίου στην πόλη της Θεσσαλονίκης επισφραγιζόταν με την ανελλιπή συμμετοχή τους στις παρελάσεις της 28ης και της 25ης Μαρτίου. Οι μαθητές με το αγέρωχο βήμα τους, το παράστημά τους και τον απόλυτο συγχρονισμό τους αντανακλούσαν την ποιότητα εκπαίδευσης που λάμβαναν μέσα στο σχολείο.

 

Οι Εκδρομές

Αλησμόνητες εμπειρίες άφησαν σε όλους τους μαθητές του εξατάξιου Γυμνασίου οι ημερήσιες εκδρομές στις ομορφιές της πατρίδας μας πάντα συνοδεία των διευθυντών, του ζεύγους Πέτρου και Ιωάννας Φουντά και των καθηγητών τους. Οι εκδρομές στην Κρήτη, στην Πελοπόννησο, στην Έδεσσα, στην Καβάλα, στη Νάουσα στη Βέροια στο Δίον και σε δεκάδες άλλες αξιόλογες περιοχές της Ελλάδας γέμισαν εμπειρίες, γνώση και χαρούμενες αναμνήσεις τους μαθητές και σήμερα αποτελούν ένα καλά φυλαγμένο θησαυρό στη μνήμη των μαθητικών χρόνων.

Στη βίλα που ήταν κτισμένη απέναντι από το Ελληνικό Κολλέγιο, στεγάστηκε το οικοτροφείο. Για πολλούς μαθητές, που οι γονείς τους ζούσαν μακριά από τη Θεσσαλονίκη αλλά το Ελληνικό Κολλέγιο αποτελούσε την πρώτη επιλογή τους, το οικοτροφείο αποτελούσε το δεύτερο σπίτι τους. Τα παιδιά βρήκαν μέσα σε αυτό στοργή, φροντίδα και οικογενειακή θαλπωρή. Τα πρώτα χρόνια οι ίδιοι οι κ. Πέτρος και Ιωάννα Φουντά κατοικούσαν μαζί με τα παιδιά στο οικοτροφείο και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια πραγματικά οικογενειακή ατμόσφαιρα μέσα σε αυτό. Μάλιστα η κ. Ιωάννα Φουντά μαζί με το θεολόγο του σχολείου τον κ. Τσαγκαλίδη και αργότερα τον κ. Καλιαμπό ανέλαβε την οργάνωση και τη διεύθυνση της εσωτερικής λειτουργίας του οικοτροφείου. Όσοι μαθητές είχαν την εμπειρία να μείνουν στο οικοτροφείο με νοσταλγία μιλούν για τις αξέχαστες στιγμές που πέρασαν με τους συμμαθητές τους και τους επιμελητές του οικοτροφείου. Η κ. Αποστολίδου Ελισάβετ, φιλόλογος της αγγλικής και της ελληνικής γλώσσας στο Ελληνικό Κολλέγιο σήμερα, με συγκίνηση φέρνει στη μνήμη της σκηνές από τη ζωή στο οικοτροφείο, όπου πέρασε τα γυμνασιακά της χρόνια καθώς θυμάται τις αγωνίες για τα ις εξετάσεις που μοιραζόταν τα βράδια με τις φίλες της, της φάρσες που έκαναν μεταξύ τους, τις μαγείρισσες που τις είχαν σαν δεύτερες μητέρες τους γιατί τους μαγείρευαν τα αγαπημένα τους φαγητά και τόσα άλλα που θα απαιτούσαν σελίδες για να καταγραφούν.

Το οικοτροφείο διέθετε κανονισμό λειτουργίας στον οποίο αναφέρονταν με κάθε λεπτομέρεια όλα τα στοιχεία που σχετίζονταν με τη λειτουργία του. Ξεφυλλίζοντας κανείς τον κανονισμό, θα διαβάσει μεταξύ άλλων ότι στο οικοτροφείο μπορούσαν να εγγραφούν μαθητές και μαθήτριες του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Το οικοτροφείο διέθετε επιπλωμένα δωμάτια με μικρό αριθμό κλινών, ιατρό και νοσηλευτήριο, βιβλιοθήκη, επιβλέποντες καθηγητές για τη μελέτη των οικότροφων, εσωτερικό κινηματογράφο, τμήματα αθλητισμού και μουσικής. Για την πιο ευχάριστη διαμονή των οικότροφων το πρόγραμμα του οικοτροφείου περιλάμβανε περιπάτους επισκέψεις ψυχαγωγικού και μορφωτικού χαρακτήρα, διοργάνωση βραδιών με μουσική και χορό καθώς και εκδρομές κατά τη διάρκεια των αργιών.

Αριστερά: 1966. Κοπή Βασιλόπητας από τον κ. Πέτρο Φουντά.
Δεξιά: Γεύμα στην τραπεζαρία του οικοτροφείου

Χιλιάδες μαθητές πέρασαν από τα θρανία του Ελληνικού Κολλεγίου στην οδό Τάκη Οικονομίδη 1 και δεκάδες δάσκαλοι και καθηγητές έδωσαν ένα μικρότερο κομμάτι της ζωής τους μέσα σε αυτό το σχολείο.

Στο Νηπιαγωγείο δίδαξαν πολλές νηπιαγωγοί με περισσή αγάπη και συνέπεια και ανέμεσά τους η κ. Βούλα Τσάμη που αφιέρωσε όλα τα χρόνια της διδακτικής της καριέρας στο Νηπιαγωγείο του Ελληνικού Κολλεγίου και το αγάπησε σαν να ήταν ένα τμήμα της ύπαρξής της.

Στο Δημοτικό οι δάσκαλοι όπως και οι μαθητές ήταν περισσότεροι και πολλοί από αυτούς αποχώρησαν μόνο με τη συνταξιοδότησή τους, αφού η διδασκαλία στο Ελληνικό Κολλέγιο ήταν για αυτούς η ζωή τους.

Η κ. Χάιδω Καραθάνου ήταν η δασκάλα που ξεκίνησε την καριέρα της κατά το έτος ίδρυσης του σχολείου το 1958 και δεν έφυγε από κοντά του παρά μόνο όταν ήρθε η ώρα να συνταξιοδοτηθεί. Από την τάξη της πέρασαν χιλιάδες μαθητές και σήμερα με καμάρι μαθαίνει για τις διακρίσεις τους και τους επαίνους τους και νιώθει περήφανη, όταν τους συναντά στο δρόμο πετυχημένα πλέον μέλη της κοινωνίας μας.

Η κ. Αναστασία Βολωνάκη ήταν μια από τις δασκάλες που αγάπησαν πραγματικά το Ελληνικό Κολλέγιο και τους μικρούς μαθητές και έδωσε μέχρι την τελευταία στιγμή τον καλύτερό διδακτικό αγώνα μεταγγίζοντάς τους της αγάπη για το θεό και τη γνώση.

Οι κυρίες Φρόσω Γιάνναλη, Δέσποινα Γιαννακοπούλου (που τόσο άδικα πέθανε πρόωρα) και Καίτη Μπιγδέλη είναι τρεις δασκάλες που οποιοσδήποτε μαθητής πέρασε από το Ελληνικό Κολλέγιο, σίγουρα θα είχε την τύχη να διδαχθεί από κάποια από αυτές. Υπήρξαν αληθινές παιδαγωγοί και είδαν το χώρο του σχολείου ως ιερό χώρο μάθησης και διάπλασης του χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα της δουλειάς τους το εισπράττουν ως ηθική ανταμοιβή, όταν αντικρίζουν τους μαθητές τους, που σήμερα είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας.

Στο γυμνάσιο οι καθηγητές σφράγισαν με την προσωπικότητά τους μια ολόκληρη εποχή. Οι αείμνηστοι Γυμνασιάρχες οι Δημήτριος Παλτάκης, Ρόδιος Σαχπεκίδης και Γεώργιος Κρήτος, είχαν ένα εξέχον ήθος και με πλήρη συναίσθηση των καθηκόντων τους κράτησαν γερά τα ηνία που οδηγούσαν τους μαθητές του Γυμνασίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο κ. Αντώνης Παπαδόπουλος, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ σήμερα, στάθηκε δίπλα στο σχολείο από τη γέννησή του και είναι και λίγο «νονός» του αφού συντέλεσε στην ονοματοδοσία του. Διετέλεσε μάλιστα και γυμνασιάρχης μέχρι το 1994. Φιλόλογοι, μαθηματικοί, φυσικοί και καθηγητές όλων των ειδικοτήτων έβαλαν με τη σειρά τους από ένα λιθαράκι στη γνώση των μαθητών που πέρασαν από το Ελληνικό Κολλέγιο. Οι φιλόλογοι, Δούτσος Θωμάς, κ. Συμεωνίδης Χαράλαμπος καθηγητής του πανεπιστημίου αργότερα, ο κ. Βλαχόπουλος Ιωάννης, Καρατάσιος Αθανάσιος, κ. Λοΐζος Κωνσταντίνος, κ. Τσεκούρας Κωνσταντίνος, κ Βακαλάκη Σοφία, ο φυσικός Σιδηρόπουλος Γε΄βργιος, ο μαθηματικός κ. Καλότυχος Χρίστος, οι θεολόγοι Τσαγκαλίδης Ιωάννης, Καλιαμπός Ιωάννης και κ. Περίσογλου Ιωάννης που σήμερα είναι ιερέας, αποτελούν ένα ζωντανό κομμάτι της ζωντανής ιστορίας του Ελληνικού Κολλεγίου στο χώρο της παιδείας και πολλοί από αυτούς έγιναν καθηγητές του Πανεπιστημίουμ ενώ άλλοι υπηρέτησαν στη Διεύθυνση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Ο καθηγητής της μουσικής κ. Εμμανουήλ Μελιγκόπουλος, δίδαξε από την ίδρυση του σχολείου και επί είκοσι έτη και με βαθιά ικανοποίηση βλέπει ότι ο σπόρος της μουσικής που έσπειρε το 1958 στη νεοσύστατη χορωδία του Σχολείου έχει ωριμάσει τόσο ώστε σήμερα η χορωδία του Ελληνικού Κολλεγίου να είναι μια από τις καλύτερες της βόρειας Ελλάδας με πανελλήνιες και διεθνείς διακρίσεις. Τη χορωδία σήμερα διευθύνει η κόρη του Μαρία.

Ο γυμναστής, ο κ. Ξενοφών Καλογερόπουλος, ήταν ένας εκπαιδευτικός, που όλοι οι μαθητές θυμούνται με πολλή αγάπη, αφού έδινε με τη δυναμική παρουσία μια ξεχωριστή διάσταση στο μάθημα της γυμναστικής με τη διοργάνωση των σχολικών αγώνων, των γυμναστικών επιδείξεων, των παρελάσεων και πολλών άλλων αθλοπαιδιών. Με μετεκπαίδευση στις Η.Π.Α. ο κ. Καλογερόπουλος ήταν σε θέση να προσφέρει ό,τι πιο σύγχρονο σχετιζόταν με το μάθημά του.

Με την εγγραφή του στο Ελληνικό Κολλέγιο κάθε μαθητής έπαιρνε ένα ωραίο βιβλίο με όλες τις πληροφορίες για τα προγράμματα που πρόσφερε το σχολείο, καθώς και τον κανονισμό λειτουργίας του σχολείου. Σε αυτόν περιλαμβάνονταν τα καθήκοντα του μαθητή και οι υποχρεώσεις του απέναντι στο σχολείο, τους δασκάλους και τους συμμαθητές του.

Μέσα στις σελίδες του κανονισμού θα διαβάσει κανείς ότι οι μαθητές πρέπει να φορούν τη στολή του σχολείου να συμπεριφέρονται με ευγένεια μέσα στο χώρο του σχολείου, να έρχονται προετοιμασμένοι για τα μαθήματα της ημέρας και να σέβονται το χώρο του σχολείου, τα θρανία, τον κήπο κτλ.